اشعار

بند بندم همه چون برگ خزان می لرزد            کیست اینجا که دلم درد کشان می لرزد

بین این دشت پُر از خار چو، طفلان حرم            بیشتر قـلـبـم از این لشگـریان می لرزد

گـلـهـای اهل بیت به گـلـزار می رسـند            مـوعـودیـان به موعد دیـدار می رسند

اینجا زمان وصل چه نزدیک حس شود            دلــدادگــان وصل به دلــدار می رسند

سایه ات تا روز محشر بر سر من مستدام           بهـجـة قـلـبـی عـلـیک دائـما منـی السلام

قرصِ قرص است از کنارت بودنم دیگر دلم           تکیه گاه شانه های خـسته ام در هر مـقام

رنگ ها رنگ خـزان است بیا برگردیم            این سفــر بار گــران است بیا برگـردیم

صحبت از جایزه و ملک ری و گندم بود            خواهـرت دل نگــران است بیا برگردیم

قـدری به سیـنه آه بـرایم بـیـاوریـد            پـیـراهـن سـیـاه بـرایــم بـیـاوریــد

اخــبـار بـیـن راه بــرایم بــیاوریـد            تـربت ز قــتـلگـاه بـرایـم بیاوریـد

پرسيد از قبيله كه اين سرزمين كجاست؟           اين سرزمين غمزده در چشمم آشناسـت

اين سرزمین که بوی نی و نیزه می‌دهد           ایـن سـرزمیــن تـشـنـۀ آبـستـن بــلاست

زینبـا! روز جدایی، نرسیده است، هنـوز           جای اشک ازمژه ات، خون نچکیده است، هنوز

آن قَدَرمویه مکن، آه مکش، اشک مریز           روز فریاد و فغانت، نرسیده است،هنوز

مـا در این وادی قبول ابتلا خواهیم کـرد         کربلا را عالَم « قالوا بلی» خواهیم کرد

وادی لَم یَزرَعی را از صفای جوی خون         گلشن شاداب وپر ذوق و صفا خواهیم کرد

پرسید آن ولیّ خدا، این زمیـن کجاست            گفتند سرزمین عَقْر، یکی گفت کربلاست

آن کس که بُـد پـناه خـلایق در عـالـمین            آن ملجاء عـظیم که محـبوب کـبریاست

با احـتـیــاط لالـۀ مـا را پــیــاده کـن            عباس جان، سـه سالۀ ما را پیاده کن

با احـتـیـاط بار حرم را زمین گــذار            زانـو بـزن وقار حرم را زمین گذار